Sakin sessiz ama dürüst bir şehir Konya, buna yine kâni oldum. Kendi içselliğini yaşamayı bilen, başkalarına haksızlık etmeyen bir şehir.
Ahlaklı bir şehir bu yüzden. Hem de tam da Levinas hazretlerinin kastettiği türden bir etik şehir: Etiği "ilk felsefe" olarak yaşayan bir şehir. Olmaktan başka türlü bir şehir. Ne Eliot'ın "düşçül kenti", ne Yahya Kemal'in "hayal şehir"i. Konya bütünüyle gerçek ve bütünüyle "otherwise than being", lakin bunun kendisi farkında değil...
Ve bir de Konya bozkırın "öksüz" çocuğu değildir, Tanpınar, ne kadar güzel anlatmış olursa olsun, yer yer kendi kırtıpilliğinden de yamamış Konya'ya..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder