7 Ocak 2014 Salı

MEVLANA'DAN BİR İKTİBAS-BENSİZ GİTME

Ey âşıkların nevbaharı bizim yarımızdan haberin var mı?
Ey senden yeşillikler hamile kalmış, ey bahçelerin neşe kaynağı
Allaha yemin olsun senin aşkın gamından kederinden kaçmam
Ve eğer benden canımı istesen takdim etmemek için savaşmam
Elimde bir kadeh var ve yemin olsun ki 
Sensiz kıyamete kadar ne içerim ne dökerim
Salına salına gidiyorsun ey canların canı, bensiz gitme
Ey dostların hayatı, çiçek bahçesine bensiz gitme
Ey felek bensiz gezme, ey kamer (Ay) bensiz çıkma
Ey yer küresi bensiz dönme, ey zaman bensiz geçme
Kimsesiz geçinilir, yalnız sensiz olamaz
Senin acını taşıyor bu kalbim
Başka yerde edemez
Bu cihan seninle hoş, o cihan seninle güzel
Allahım Mecnun olmuşum
O zülfünden bir zincir yap
Bu cihan seninle hoş, o cihan seninle güzel
Bu cihanda bensiz olma, o cihana bensiz gitme
Can gibi gizlice benim canımın arasına sızdın
Benim nazlı sedir ağacımsın çiçek bahçemin gözdesisin
Gece ay ışığıyla kendini beyaz görür
Ben geceyim, ey benim evrenimdeki ay'ım, bensiz gitme
Gidiyorsan bensiz gitme
(Sen benim canım, ben senin cismin)
Ey canların canı cisimsiz gitme
Benim gözümden çıkma ey benim ışıldayan alevim
Diğerleri seni aşk hitap ederler ve ben seni aşkın sultanı bilirim
Ey diğerlerinin hayâlından daha yüksek, bensiz gitme, bensiz gitme
Eğer âşık'ın canı konuşsa
Bu âlemi ateşe verir
Ve bu esassız asılsız alemi zerreler gibi havaya uçurur

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder