ŞEYLER KASİDESİ-I

TAŞ
;
Oysa bir taşı bulmakla başladı her şey
Bir taşı bir taşa vurmakla
Taşın kafası yarıldı
Taşın hafızası kapkara
;
ÇATLADI
*
Yaz. Kuzguni uygarlık. Otla
taşın tenini çizen olduk.
*
Şimdi diyecekler ki taş burada bir metafor
Taş dediğin zorlu bir geçit zorlu bir metafor
Taşı atla dağı taşı atla ırmağı geç ağaçta dur
Yaklaş kalbine ormanın yaklaş kalbine huzur

-Rüzgarı ormana bağlayan kor
Her kül, her esinti elbette taşa kaydolur-
*
Taşın dimağı ne kadar kamaşsa karışmaz taş otla
*
Taş biricik yok eşi menendi
Ne er ne dişi
Ne evlenir ne boşanır
Ne günaha varır ne sevaba içli
Ne ışık aydınlatır içini
Ne karanlık dıştadır
Taşın evladı da taştır
Ya kum ya çakıl
Taşta uyanık tarih
Hakikat taşta batur
*
Bu taş kahır
Bu taş Mecnun'un uyurken başını yasladığı ağır
Bu taşta Leyla'nın ayak izi
Gül bu taşı eğilip öper bülbül bu taşa şakır
*
Yüzyıllar geçse de göğsünde taşın iz bile kalmaz
Taşın göğsünde oysa yüzyıllardır dikenden bir kabir
*
Halkına konuşan bir şair doğuyu ve batıyı
Kadınları ışıkları taşları
Sordu-hay sormaz olaydı!
Kalbin taşı var taşın kalbi var mı?
(doğunun kadınları? batının kadınları?)
(doğunun ışıkları? batının ışıkları?)
(doğunun taşları? batının taşları?)
(doğunun kalbi? batının kalbi?)

Taşa bir doğu bir batı var mı?
*
Taş tek bir taştır her şeyi başlatan hafıza onun
Taş bölünmez bir bütündür türlü rengiyle tek
Türlü kapkara rengiyle tek bir taş tek bir renk

Taş kelimelere inanır yalnız eğilir Allah'a ve kadere
Yoktur ne taşa ne geceye ne bir işaret ne bir şecere
*
Taştan tapınaklar yaptık sanemler yonttuk
Taşa sorduk taş bilir mi nerede
hileli ölçer terazi
Yetimin hakkı kaç dirhem hem yalan yazan kimin kalemi
                      kim sordu kim unuttu kim uyuttu
                      hani o taşın korkunç parlak parmak izi.
Babamız kızsa kanımız akardı oluk oluk
Annemiz kızdı taş olduk!
*
TAŞ ÇATLADI;
Ölüm bekleyendir taşı sabır.
Otlar kurur gün geçmez hiç sabır.
Kan kurur yüzler solgun üstelik sabır.
Soy kırılır toyga can ılgıtı akla gelmez galiba sabır.
Taşın göğsü şerha zebunu zalim zamana acaba sabır.
Halk aymaz hayır ne doğu ne batı
ne iç ne dış ne aradır ne adanır
İşitse ağaçlar görse ay öpse
deniz yürüse dağ kabarsa toprak
TAŞ ÇATLADI;
*
Taştan sana bir kader doğdu şair
Sana taştan kelimeler verildi
Öfke sapanına taşı yerleştir
Fırlat taşı nereye değse
Neredeyse taş
Koca boğumlu parmaklarını kapatıp sımsıkı
Bütün cılız otları kopar

Her huy taşa bir kader kürür!