Yirminci yüzyılın en etkili
düşünürlerinden olan psikanalist Jacques Lacan, güncelliğini korumaya ve
tartışılmaya devam ediyor. Düşüncelerinin özgürlükçülerden ziyade
baskıcıların amaçlarına hizmet ettiğini iddia edenler olduğu gibi, şahsı
hakkında da olumlu ve olumsuz birçok mit ortaya atılıyor. Lacan’ı
yakından tanıyan psikanalist ve tarihçi Elisabeth Roudinesco Lacan
hakkındaki bazı iddiaları çürütmek ve onu gerek insan olarak gerek
düşünceleriyle daha iyi tanımamızı sağlamak için söz alıyor.
Lacan’ın da Freud ve ardılları gibi hâlâ kâh bir şeytan kâh bir idol gibi göründüğüne işaret eden Roudinesco “Bu nedenle de her şeye ya ak ya kara gözüyle bakılıyor ve tarih inkâr ediliyor. Psikanalistler de bunun dışında kalmıyor: kapalı dil, melankolik havalara girme, toplumsal sorunlara kapalılık, geçmişe özlem... Tarih yerine eskiyi anmayı, olayların incelenmesi yerine papağanca tekrarını, şimdiki zamana bağlanma yerine geçmişe hayranlığı öne çıkarıyorlar. “Yarının başka bir gün” olduğunu bile bile unutuyorlar” tespitini yapıyor.
Lacan’ın törenlerin, geleneklerin ve simgesel yapıların savunucusu olduğunu söyleyen Roudinesco, onun bazen kendine bile karşı gelerek değişim süreçlerinde yer aldığını, bu değişim süreçlerinin paradokslarını, söz ve dil oyunlarıyla olduğu gibi kabul ettiğini, 20. Yüzyılın Freudcu olmasına mukabil, 21. yüzyılın daha şimdiden Lacancı sayılabileceğini savlıyor.
Freud’un mirasçıları
Demokratik toplumların mümkün tek ufkunun, insanın karmaşıklığının bütün yanlarını -iyisi olsun, kötüsü olsun bütün yanlarını- anlamayı sağlayacak tek görüşün, Freud’un çıkışı olduğunu savunan Lacan’ı anlamayı kolaylaştırmak üzere yazdığı kitabında Roudinesco, Nazilerin Yahudileri yok etmesini ölüm dürtüsünden hareket ederek yeniden yorumlamayı Freud’un mirasçıları arasında bir tek Lacan’ın becerebildiğini ileri sürüyor. Psikanalizi tıbbi psikolojiye dönüşmekten koruyarak, onun eleştirel potansiyelini sürdürmesini sağlayan Lacan’la ilgili Roudinesco kitabı bu anlamda çifte bir savunma stratejisini güdüyor: Hem Lacan’ı hem de psikanalizi savunuyor
Lacan’ın da Freud ve ardılları gibi hâlâ kâh bir şeytan kâh bir idol gibi göründüğüne işaret eden Roudinesco “Bu nedenle de her şeye ya ak ya kara gözüyle bakılıyor ve tarih inkâr ediliyor. Psikanalistler de bunun dışında kalmıyor: kapalı dil, melankolik havalara girme, toplumsal sorunlara kapalılık, geçmişe özlem... Tarih yerine eskiyi anmayı, olayların incelenmesi yerine papağanca tekrarını, şimdiki zamana bağlanma yerine geçmişe hayranlığı öne çıkarıyorlar. “Yarının başka bir gün” olduğunu bile bile unutuyorlar” tespitini yapıyor.
Lacan’ın törenlerin, geleneklerin ve simgesel yapıların savunucusu olduğunu söyleyen Roudinesco, onun bazen kendine bile karşı gelerek değişim süreçlerinde yer aldığını, bu değişim süreçlerinin paradokslarını, söz ve dil oyunlarıyla olduğu gibi kabul ettiğini, 20. Yüzyılın Freudcu olmasına mukabil, 21. yüzyılın daha şimdiden Lacancı sayılabileceğini savlıyor.
Freud’un mirasçıları
Demokratik toplumların mümkün tek ufkunun, insanın karmaşıklığının bütün yanlarını -iyisi olsun, kötüsü olsun bütün yanlarını- anlamayı sağlayacak tek görüşün, Freud’un çıkışı olduğunu savunan Lacan’ı anlamayı kolaylaştırmak üzere yazdığı kitabında Roudinesco, Nazilerin Yahudileri yok etmesini ölüm dürtüsünden hareket ederek yeniden yorumlamayı Freud’un mirasçıları arasında bir tek Lacan’ın becerebildiğini ileri sürüyor. Psikanalizi tıbbi psikolojiye dönüşmekten koruyarak, onun eleştirel potansiyelini sürdürmesini sağlayan Lacan’la ilgili Roudinesco kitabı bu anlamda çifte bir savunma stratejisini güdüyor: Hem Lacan’ı hem de psikanalizi savunuyor
Kaynak: Lacan’ı ve psikanalizi savunmak - Açık Görüş - Star Gazete http://haber.stargazete.com/acikgorus/lacani-ve-psikanalizi-savunmak/haber-712305#ixzz2iAMVyQHr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder